Volgens onderzoek van een gerenommeerd onderzoeksbureau wil 73% van alle organisaties tegen 202x bijna al hun applicaties naar SaaS verplaatst hebben. Nu neem ik voorspellingen van onderzoeksbureaus, zelfs de gerenommeerde, met een korreltje zout, vooral als zij de kwalificatie ‘bijna’ hanteren. Wat dit in ieder geval duidelijk maakt, is dat Software as a Service volledig de wind mee heeft. Waarom eigenlijk? SaaS is, aldus het onderzoeksbureau, “een probleemloze en kosteneffectieve oplossing met flexibele kosten en eenvoudig te onderhouden en installeren”.
SaaS is een vorm van cloud, en van cloud weten we dat het eenvoudig af te nemen is – kwestie van de creditcard trekken – dat het (relatief) eenvoudig afscheid nemen is, eenvoudig op en af te te schalen en dat het werkt op basis van een licentiemodel. SaaS is de vorm van cloud waarbij de onderliggende datacenter-infrastructuur al onderdeel is van de af te nemen applicatie. SaaS betekent dus dat je als afnemer steeds minder zelf aan datacenter-infrastructuur hoeft te regelen. Ontzorging dus voor minimaal 73% van alle organisaties – straks, in 202x.
Toch kom ik organisaties tegen die nu al problemen hebben met de afname van SaaS. Bijvoorbeeld met de licentievoorwaarden van SaaS-applicaties. Eenvoudig starten en probleemloos afscheid nemen zou toch moeten betekenen dat je geen ouderwetse, langlopende verplichtingen hoeft aan te gaan? Dat dacht je maar. De artificiële beperking ‘Alleen als SaaS af te nemen bij afsluiting van een meerjarig contract’ zien we regelmatig langskomen.
Dat zien we vooral daar waar applicaties het hart van de organisatie betreffen, zoals bij enterprise resource planning (ERP). Bij ERP-applicaties op basis van SaaS is een sluitende business case vaak moeilijk te maken. De klant redeneert simpel: mijn ERP wordt SaaS en ik betaal dus niet meer dan de huidige applicatielicentie met de kosten van de onderliggende infrastructuur en mijn beheer daarbij opgeteld. Tot verbazing van de klant blijken de kosten vervolgens echter hoger uit te vallen dan dit eenvoudige rekensommetje.
Als je dan aan de kant van de leverancier mee mag kijken en helpen, begrijp je waar de oorzaak ligt – zeker bij de transitie van een traditioneel applicatie-aanbod naar SaaS. Het voordeel voor de leverancier is evident: geen rekening hoeven houden met het veelkoppig monster van de klantspecifieke infrastructuur waar zijn applicatie op draait. De leverancier heeft immers een eenduidig eigen platform of maakt gebruik van de public cloud.
Maar dan komen al snel de vragen: hoe verdeel ik als leverancier mijn kosten over de generieke en specifieke delen van de applicaties? Hoe verdeel ik daarbij mijn ontwikkelingskosten over de verschillende door klanten af te nemen applicatiemodules? Dan blijkt de overgang naar SaaS een traject met majeure impact te zijn met zelfs organisatorische implicaties: organisatie-eenheden worden gedwongen met elkaar samen te werken.